نوار گوش برای وزوز، ارزیابی تشخیص و درمان وزوز گوش

اگر به وزوز گوش مبتلا هستید، اولین قدم برای تشخیص، انجام نوار گوش برای وزوز گوش است. برخی از آزمایش‌های شنوایی برای بررسی کاهش شنوایی انجام می‌شوند، در حالی که برخی دیگر به متخصصین شنوایی کمک می‌کنند تا اطلاعاتی درباره وزوز گوش شما، مانند نوع صدا، زیر و بمی یا بلندی آن، علت و درمان احتمالی به دست آورند. آزمایش‌های شنوایی گاهی می‌توانند به متخصصین شنوایی در تعیین علت وزوز گوش کمک کنند. همچنین این آزمایش‌ها می‌توانند به پزشکان در ارائه توصیه‌های درمانی مناسب کمک کرده و به‌عنوان یک معیار اولیه برای ارزیابی اثربخشی درمان‌ها مورد استفاده قرار گیرند. این مقاله یک مرور کلی درباره وزوز گوش ارائه می‌دهد و شامل توضیحاتی درباره آزمایش‌های شنوایی مختلفی است که متخصصین شنوایی ممکن است برای ارزیابی وزوز گوش و تأثیر آن بر شنوایی شما انجام دهند.

علت ایجاد وزوز گوش چیست؟

علت دقیق وزوز گوش هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما نظریه غالب این است که سیستم شنوایی در پاسخ به آسیب یا تغییرات، دچار اختلال می‌شود. به نظر می‌رسد که مغز برای جبران کمبود سیگنال‌های صوتی، صداهای خیالی ایجاد می‌کند که همان وزوز گوش هستند. این صداها می‌توانند ناشی از آسیب به سلول‌های مویی گوش داخلی، اختلال در عملکرد عصب شنوایی یا تغییرات در نحوه پردازش صدا در مغز باشند. نکته مهم این است که وزوز گوش یک تجربه کاملا فردی است و شدت و نوع آن در افراد مختلف متفاوت است.

انواع نوار گوش برای تشخیص وزوز گوش

برای بررسی علت وزوز گوش، تست‌ها و آزمایش‌های مختلفی وجود دارد، اما متداول‌ترین آنها نوار گوش جامع است که شامل موارد زیر است:

شنوایی‌سنجی (Audiometry)

تست شنوایی‌سنجی با تن خالص، توانایی شنوایی شما را در فرکانس‌های مختلف اندازه‌گیری می‌کند. در این آزمایش، شما در یک اتاقک آکوستیک قرار می‌گیرید و صداهایی با فرکانس‌های متفاوت پخش می‌شود. هر زمان که یکی از این صداها را بشنوید، باید اعلام کنید. پس از اتمام تست شنوایی سنجی الگوی شنوایی شما مشخص می شود.

تیمپانومتری (Tympanometry)

تیمپانومتری آزمایشی است که برای ارزیابی عملکرد پرده گوش و استخوان‌های گوش میانی انجام می‌شود تا مشخص شود که این ساختارها تا چه اندازه در انتقال صدا مؤثر هستند. در این روش، یک پروب کوچک در داخل گوش شما هوا می‌دمد تا حرکت پرده گوش و استخوان‌های مرتبط را بررسی کند. در بعضی از موارد، وزوز گوش ناشی از عضله استاپدیوس استخوانچه‌های گوش است که با انجام این تست ماهیت آن مشخص می شود.

الکترونیستاگموگرافی (Electronystagmography)

الکترونیستاگموگرافی (Electronystagmography) آزمایشی است که برای ارزیابی عملکرد سیستم تعادلی بدن انجام می‌شود و می‌تواند به تشخیص مشکلات مختلفی از جمله اختلالات سرگیجه و منییر کمک کند. در این روش، الکترودهایی روی سر و اطراف چشم شما قرار داده می‌شود و حرکات چشم شما در پاسخ به محرک‌های مختلف مانند نور، حرکت و تغییر موقعیت سر ثبت می‌شود. اگر منشاء وزوز گوش شما بیماری منییر باشد با کمک این تست شنوایی مشخص می شود.

تست ABR

یکی دیگر از تست هایی که برای تشخیص علت وزوز گوش انجام می شود، تست ABR است. در این تست که با کمک الکترود انجام می گیرد و به مدت نیم ساعت به طول می انجامد در صورتیکه مشکلات عصب شنوایی باعث وزوز گوش شده باشد مشخص می شود. در بعضی اوقات آسیب عصب شنوایی تنها با کمک تست ABR مشخص می شود.

ترکیب نتایج آزمایش‌ها

مجموعه نتایج این آزمایش‌ها و نوار گوش می‌تواند ماهیت وزوز گوش شما را مشخص کند و راه را برای آغاز درمان هموار سازد. درمان های رایج وزوز گوش می تواند شامل استفاده از داروهای تقویتی، ماسکر گوش، صدا درمانی و استفاده از سمعک مخصوص وزوز گوش باشد.

آیا وزوز بر نوار گوش تأثیر می‌گذارد؟

حدود ۹۰٪ از افراد مبتلا به وزوز گوش تا حدی دچار افت شنوایی هستند. در بیشتر موارد، فرکانس صدای وزوز گوش با فرکانس صدای افت شنوایی مطابقت دارد. به این معنا که اگر وزوز گوش شما در فرکانس‌های بالا باشد، احتمالاً در شنیدن صداهای با فرکانس بالا نیز دچار مشکل خواهید بود. اگر وزوز گوش شما ناشی از کاهش شنوایی باشد، ممکن است در آزمون‌های تن خالص و تشخیص گفتار نمره‌ای کمتر از حد متوسط کسب کنید. همچنین، بسته ضعیف شدن عصب شنوایی، شنوایی‌شناس ممکن است مشکلاتی را در عملکرد گوش میانی یا گوش داخلی شما تشخیص دهد. وزوز گوش می‌تواند توانایی شما در تشخیص برخی صداها و فرکانس‌ها را تحت تأثیر قرار دهد، حتی اگر کاهش شنوایی مشخصی نداشته باشید. به همین دلیل، مهم است که در روز انجام آزمایش، شنوایی‌شناس خود را از وجود وزوز گوش مطلع کنید.

آیا آزمایش‌های شنوایی خاصی برای وزوز گوش وجود دارد؟

شنوایی‌شناسان ابزارها و پروتکل‌های بالینی ویژه‌ای برای ارزیابی و تشخیص وزوز گوش دارند. از آنجا که وزوز گوش اغلب ناشی از کاهش شنوایی است، بیشتر شنوایی‌شناسان ابتدا یک ارزیابی جامع شنوایی را انجام می‌دهند تا سلامت کلی شنوایی بیمار را بررسی کنند. وزوز گوش معمولاً یک تجربه ذهنی است، اما آزمایش‌های زیر می‌توانند به شنوایی‌شناسان کمک کنند تا درک بهتری از صدای وزوز، فرکانس و بلندی آن داشته باشند:

• تطبیق صدای وزوز (TSM): در این آزمون، شنوایی‌شناس صداهای متداول وزوز گوش را برای شما پخش می‌کند، چندین صدا را روی هم قرار داده و زیر و بمی آن‌ها را تنظیم می‌کند تا دقیقاً با صدای وزوز گوش شما مطابقت داشته باشد. این روش به‌عنوان مبنایی برای ارزیابی اثربخشی درمان‌های بعدی وزوز گوش استفاده می‌شود.
• حداقل سطح پوشش‌دهی (MML): این سطح نشان‌دهنده بلندی صدایی است که می‌تواند وزوز گوش شما را بپوشاند. تعیین MML به شنوایی‌شناسان کمک می‌کند تا میزان بلندی وزوز گوش از نظر شما را ارزیابی کرده و بر اساس آن، درمان‌های مناسب مانند صدا درمانی یا سمعک را پیشنهاد دهند.
• سطح ناراحتی از صدا (LDL): این سطح نشان می‌دهد که از چه میزان بلندی صدا احساس ناراحتی یا درد می‌کنید. این اطلاعات به شنوایی‌شناسان کمک می‌کند تا اثربخشی احتمالی درمان‌های مختلف وزوز گوش، مانند استفاده از ماسکر، صوت‌درمانی و سمعک‌ها را تعیین کنند.

متخصص شنوایی بسته به علائم بیمار، سوابق پزشکی و سایر عوامل خطر، ممکن است آزمایش‌های بیشتری را انجام دهد. در برخی موارد نادر، در صورتی که پزشک به دلایل خاصی مشکوک باشد، ممکن است تصویربرداری MRI نیز انجام شود.